ضعيفه پوز زد؛ گرچه برای خيلی‌ها " منزل اكبرگنجی" بود. او نماينده‌ی قهرمانان بی‌تكلف و گمنام مرز پرگهر است

ای روز زن! ای كه من نميدونم چرا در سال دو سه بار ميای.
من چند بار بايد كادو بخرم؟
بابا لامصب مگه يه ماچ چن می‌ارزه!؟

من به تو حق مهمانی رفتن، خريد رفتن، آرايش كردن، تنهايی خارج از كشور رفتن، در مهمانی رقصيدن، حتی حق طلاق ميدهم.
و به خود ميبالم؛ به انسانيت و روشنفكری خودم.
چون من هم مثل همه‌ی مردای ديگه‌ی اين مرز پر گهر عقيده دارم كه تمامی اين حقوق ارث پدری من است. واگر روزی بخواهم تنبيه‌ات كنم تو را از هر آنچه بخواهم محروم می‌كنم.
راستی تو خودت چه حقی داری؟

لحظه‌ی دیدار نزديك‌ست. باز من ديوانه‌ام، مستم. باز میلرزد، دلم، دستم. بازگویی در جهان دیگری هستم.


های! نخراشی به غفلت گونه‌ام را، تیغ! های! نپريشی صفای زلفكم را، دست! وآبرویم را نریزی، دل! -ای نخورده مست - لحظه‌ی دیدار نزديك‌ست.
"مهدی اخوان ثالث"